واروژ هاخباندیان با نام هنری واروژان یکی از تاثیرگذارترین شخصیت ها در موسیقی پاپ ایران به شمار می آید؛ شخصیتی محجوب و نجیب که با وجود عمر کوتاهش، آهنگ ها و تنظیم هایش موجب ماندگاری ده ها اثر در ذهن و خاطره مردم شده است؛ موسیقیدانان برجسته، بر تبحرش مهر تایید زده و عموم مردم با آثارش زندگی کرده اند.
محمدرضا درویشی، آهنگساز مطرح از او به عنوان «کلاسیک، در متن پاپ» نام برده و کامبیز روشن روان درباره وی گفته است: «تنها کسی که از تنظیم هایش لذت می بردم واروژان بود.» لوریس چکناواریان، آهنگساز و رهبر ارکستر نیز که از دوستان قدیمی او بود واروژان را سلطان موسیقی پاپ معرفی کرده است.
واروژان سال ۱۳۱۵ در خانواده ای ارمنی در قزوین متولد شد.وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی، با ورود به مدرسه عالی موسیقی تهران تحت آموزش استادانی همچون روبن گریگوریان و لودویگ بازیل قرار گرفت. این هنرمند سپس با بورسیه رادیو و تلویزیون برای مدت چهار سال به مدرسه عالی موسیقی آمریکا رفت. پس از بازگشت به وطن کار تدریس، آهنگسازی و تنظیم را پی گرفت و در طول حیاتش نزدیک به ۱۰۰ آهنگ برای مطرح ترین خوانندگان آن زمان ساخت یا تنظیم کرد. وی همچنین در طول عمر هنری خود برای ۲۵ فیلم سینمایی و دو مجموعه تلویزیونی شامل سلطان صاحبقران موسیقی متن آفرید.واروژان به دلیل گوشه گیری، کمتر در مجامع عمومی شرکت می کرد و از مصاحبه نیز گریزان بود با این حال اندک دوستانش از وی به نیکی یاد می کنند و یادآور می شوند که همواره مشوق دیگران بود.
ناصر چشم آذر، آهنگساز فقید درباره او گفته است: «من و برادرم منوچهر، از اولین شاگردان واروژان بودیم. منوچهر یک روز برایم تعریف کرد که واروژان ارکستر هنر برای مردم درست کرده و فردی است با روحی آرام و حالی خوب. برادرم مرا سر تمرین های واروژان برد، یادم هست جمعه ای ساعت ۹ صبح وقتی ۱۳سالم بود، واروژان را دیدم. در زمان استراحت ارکستر، پشت پیانو نشستم درحالی که من تا به حال پیانوی رویال ندیده بودم. به من رسید و از من پرسید شما کی هستید؟ چقدر قشنگ پیانو می زنید... من هم خودم را معرفی کردم.»
زنده یاد بابک بیات درباره او نقل کرده است: «به جرات می توانم بگویم که واروژان یک عمر در موسیقی ایران جاری است. او یک عمر زحمت کشید تا در موسیقی ترانه ای مملکت ما، لحظه های زیبا خلق کند. بسیاری از تنظیم کنندگان موسیقی ایران که بعد از واروژان شروع به کار کردند، راه واروژان را ادامه دادند. او آن قدر بی عقده بود که پیشرفت هر هنرمندی، او را خشنود می کرد. یادم می آید وقتی موسیقی فیلم «برهنه تا ظهر با سرعت» را به تنهایی می ساختم، او مرتب نگران من بود که مبادا نتوانم کار خوبی ارائه دهم. ولی وقتی موسیقی فیلم را شنید، از جا بلند شد، مرا بوسید و گفت که معلوم است خیلی زحمت کشیده ای! و این بوسه و این جمله برای من جاودانه شد...»
این نجابت و وزین بودن شخصیت واروژان در آثارش نیز نمودار است. محمود خوشنام درباره او گفته است: «شاید مهم تر از آهنگ سازی، دست توانای او در تنظیم آهنگ های دیگران بود. ساده ترین و گاه سخیف ترین آهنگ ها، به نیروی تنظیم او، به ترانه ای دلنشین تبدیل می شد. حسن کار این بود که خودش هم، به کار تنظیم بیشتر از آهنگسازی علاقه نشان می داد و مهر زیبایی شناسانه اش روی انبوهی از ترانه های موفق نشسته است.»
واروژان که از بیماری قلبی رنج می برد هنگام ضبط موسیقی فیلم بر فراز آسمان ها، ساخته محمدعلی فردین، سکته کرد و پس از ۱۳ روز بستری شدن، در ساعت پنج و نیم صبح شنبه ۲۶ شهریور ۱۳۵۶ (۱۷ سپتامبر ۱۹۷۷) در ۴۰ سالگی در بیمارستان جم تهران، درگذشت و در گورستان ارامنه تهران (بوراستان) به خاک سپرده شد.
